Priča o astronautu Luki Vitlovu okosnica je filmskog projekta Oxygen 4 prvi put predstavljenog u zagrebačkoj Galeriji Josip Račić 2002. Na izložbi koja se sastojala od fotografija snimljenih iz mizanscenske vizure (“iza scene”) filma, projekcije kadrova iz filma te post-produkcijske “slagalice” različitih verzija linearno strukturirane priče pohranjene na Internet stranici, posjetiteljima je ponuđeno da naprave film kakav žele. Oni su mogli montirati svoje vlastite varijante igranog filma, uključivo “sretni” epilog, tako da ga rekonfiguriraju – dekonstruiraju, utječu na podjelu uloga, poredak kadrova te kronološki slijed prizora u kadru, ispremiješaju titlove iz ponuđenog scenarija ili ispišu vlastite dijaloge koje će možda uistinu izgovoriti filmski likovi u finalnoj, fuzionoj verziji na DVD-ROM-u i potom stominutnom igranom filmu. Interaktivnim projektom mijenja se tradicionalna pasivna uloga filmske publike. Cjeline sastavljene od still fotografija, nastale participacijom publike, arhivirane su i “autorski” potpisane, a interaktivnost će se dalje razvijati u smjeru mogućnosti mijenjanja strukture i ritma naracije filma na DVD-ROM-u te utjecanja na prostor na filmu mogućnošću odabiranja vizualnih planova – uglova snimanja kamere. Veći dio filma snimljen je u Paklenici, a da bi se naglasila dihotomija prirodnog svijeta i artificijelnog civilizacijskog okruženja koje je doseglo vrhunac stvaranjem virtualnog prostora, na likovima su neki benigni detalji i odjevni predmeti (kostimograf je Tonči Vladislavić) intenzivne, “otrovne” crvene boje (tako nizozemska glumica Barbara de Groot ima groovy crvenu kosu). Kisik 4 autor žanrovski određuje kao “socijalnu fantastiku” s elementima TV sapunice i melodrame o ljubavi i smrti.